Luciano Berio – Bladmuziek

De Italiaanse componist Luciano Berio (1925-2003) behoort tot de generatie van - de in de jaren ’20 van de vorige eeuw geboren - componisten van seriële muziek, zoals Pierre Boulez, Karlheinz Stockhausen en Luigi Nono. Hij wendde zich echter al redelijk snel af van de strenge principes van het serialisme en werd een van de vroegste vertegenwoordigers van “postmoderne’ muziek. Berio was een van de meest fantasierijke componisten van de 20e eeuw. Bladmuziek van zijn werken vind je op deze pagina. Meer lezen over zijn werken? Klik dan hier:

Postmodern componeren

Luciano Berio schreef een hele serie werken gebaseerd op het principe “Muziek over muziek”, dat door de modernisten, die zich aan strenge compositorische regels hielden, verguisden. Beroemd is vooral zijn Gustav Mahler en andere componisten van J.S. Bach tot Boulez geciteerd wordt. Deze compositie in de vorm van een muzikale collage maakte Berio, naast Bernd Alois Zimmermann tot een van de vroegste vertegenwoordigers van het postmoderne componeren.

De serie “Sequenze”

Geheel zonder leenwerk bij andere componisten componeerde Berio zijn serie “Sequenze’. Deze composities, beginnend met “Sequenza I voor dwarsfluit” (1958) schreef hij voor allerlei instrumenten en voor solozang (in totaal 18). Het zijn één voor één virtuoze solostukken waarin “extended techniques” (onorthodoxe speeltechnieken) voor het betreffende instrument een belangrijke rol spelen. Elke “Sequenza” is uniek en wanneer je de hele serie in ogenschouw neemt zie je waarom Luciano Berio terecht als één van de meest fantasierijke componisten van de 20e eeuw beschouwd wordt.

Bekijk hier nog enkele belangrijke componisten uit de 20e eeuw:

• Pierre Boulez – Bladmuziek
• György Ligeti – Bladmuziek
• Igor Stravinsky – Bladmuziek