Prière G-Dur op. 158

Met zijn Concerto No. 1 in A mineur, op. 33, heeft Camille Saint-Saëns een klassieker uit de celloliteratuur gecomponeerd. Maar de Franse musicus overwoog ook het instrument met verdere solowerken, met een tweede concerto en twee sonates, een suite met pianobegeleiding en met de solobeweging uit zijn waarschijnlijk bekendste werk, het Carnaval van de dieren: de zwaan. Met een reeks kamermuziekwerken en kleinere werken beëindigde de Franse musicus zijn omvangrijke creatieve werk, componeren voor het orgel, voor het instrument waarmee hij zijn muzikale carrière was begonnen. Na twee fantasieën voor orgel schreef Saint-Saëns in 1919 eindelijk zijn Prière voor cello en orgel. Het is een eenvoudige en pakkende compositie: het zangerige begin wordt gevolgd door een expressief middendeel dat terug leidt naar het contemplatieve begin.

Een jaar later publiceerde de oorspronkelijke uitgever ook een bewerking voor viool, op. 158bis, die verschilt van de versie voor cello door kleine correcties, een orgelpartij aangepast aan de klank van de viool en een aangepast slot. Met hun meditatieve karakter zijn beide versies zeer geschikt voor gebruik in zowel concert- als liturgische zettingen. De orgelpartij is bedoeld voor een tweehandsinstrument - de weinige pedaalnoten zijn door de componist ad libitum gemarkeerd, zodat Prière ook met piano kan worden uitgevoerd.