Spiegel im Spiegel

"Spiegel im Spiegel" is een van de beste voorbeelden van Arvo Pärt's late composities in zijn rustgevende "tintinnabuli stijl".

Door de combinatie van een melodiestem die geleidelijk een diatonische ladder doorkruist en een "tintinnabuli stem" die zich beperkt tot noten van een tonale drieklank ontstaat een dialoog tussen de stemmen, die een dusdanige relatie met elkaar hebben dat het soms lijkt alsof ze samen één instrument vormen.

Alhoewel de muziek van Pärt er vanuit de partituur uiterst eenvoudig uitziet, is het toch niet zo eenvoudig om dit stuk het juiste gevoel en de benodigde diepgang mee te geven, een gevoel dat meer door het hart dan door het verstand moet worden gevormd.