Phedre Ouverture (Score)

Score only

0 Full Score A3 - 1 Full Score - 1 Piccolo - 4 Flute I - 4 Flute II - 1 Oboe I - 1 Oboe II - 1 Bassoon I - 1 Bassoon II - 5 Clarinet I - 5 Clarinet II - 5 Clarinet III - 1 Bass Clarinet - 4 Alto Saxophone - 2 Tenor Saxophone - 1 Baritone Saxophone - 2 Cornet I - 2 Cornet II - 2 Trumpet I - 2 Trumpet II - 1 Horn I Eb - 1 Horn I F - 1 Horn II Eb - 1 Horn II F - 1 Horn III Eb - 1 Horn III F - 1 Horn IV Eb - 1 Horn IV F - 2 Trombone I C - 1 Trombone I Bb (TC) - 1 Trombone I Bb (BC) - 2 Trombone II C - 1 Trombone II Bb (TC) - 1 Trombone II Bb (BC) - 2 Trombone III C - 1 Trombone III Bb (TC) - 1 Trombone III Bb (BC) - 1 Baritone C - 1 Baritone Bb (BC) - 2 Baritone Bb (TC) - 1 Baritone II C - 1 Baritone II Bb (BC) - 2 Baritone II Bb (TC) - 2 Bas Bb (TC) - 2 Bas Bb (BC) - 4 Tuba C - 1 Stringbass - 3 Percussion - 1 Timpani

De Franse componist Jules Massenet (1842-1912) was leerling van Ambroise Thomas en behaalde de Grote Prijs van Rome. Hij componeerde diverse succesrijke opera's waaronder 'Hérodiade' (1881) en 'Manon' (1884). Van 1878 tot 1896 doceerde hij compositie aan het Parijse Conservatorium. Zijn orkestsuites 'Scènes pittoresques', 'Scènes napolitaines' en 'Scènes alsaciennes' zijn nog populair bij harmonieorkesten, evenals de beroemde 'Méditation' uit zijn opera 'Thaïs'en de balletmuziek uit 'Le Cid'. Het was voor een opvoering van de bekende tragedie van Jean Racine (1639-1699) 'Phèdre' op 8 december 1900 in het Parijse Théâtre de l'Odéon dat Massenet toneelmuziek schreef, maar reeds in 1873 had hij de concertouverture voor orkest 'Phèdre' geschreven, het was de tweede van zijn drie ouvertures. Massenet schreef ze op aanvraag van Jules Pasdeloup voor de bekende PASDELOUP Concerten. Ook deze concertouverture was geïnspireerd op de tragedie in vijf bedrijven die Racine in 1677 schreef en waarbij hij zich op stukken van de Griekse auteur Euripides en van de Romeinse auteur Seneca inspireerde. Bij afwezigheid van Theseus, die men dood waant, verklaart Phaedra haar passie aan Hippoliet, haar stiefzoon die echter een innige liefde deelt met Aricie. De onverwachte terugkeer van Theseus verrast Phaedra, die haar stiefzoon ervan beticht geweld op haar te hebben willen plegen. Bevreesd voor de gevolgen van haar laster, is Phaedra bereid Theseus de waarheid te zeggen, tot zij verneemt dat Hippoliet van Aricie houdt. Uit jaloersheid bewaart zij het zwijgen wat Hippoliet het leven kost; zijn vader levert hem aan de wraak van Neptunus over. Met dit werk introduceerde Racine de (Griekse) begrippen van fataliteit en predestinatie in het Franse theater. Massenet wist dit adembenemend drama op boeiende wijze muzikaal te verklanken.