Largo

De 9de symfonie van de Tsjechische componist Antonín Dvorák markeert zowel het hoogtepunt als het einde van zijn symfonische werk. Zijn beroemdste en populairste werk werd gecomponeerd tussen december 1892 en mei 1893 en ging in première in de Carnegie Hall in New York op 16 december 1893.

Door zijn ondertitel "Nieuwe Wereld-symfonie" veroorzaakte het een veelheid aan legenden die schijnbaar niet uit te roeien zijn. Sommigen denken dat de symfonie in wezen wordt gevormd door melodieën die Dvorák leerde in Amerika. De titel is geenszins te begrijpen als een programmatische uitleg van de muziek, maar eerder als een titel spontaan toegevoegd door Dvorák, die volgens zijn vriend Kovarík niets meer betekent dan "indrukken en groeten uit de Nieuwe Wereld".

De inheemse Boheemse kwam voor het eerst naar de Verenigde Staten in september 1892, op uitnodiging van de New Yorkse miljonair Jeanette Thurber, die het Nationaal Conservatorium voor Muziek stichtte in 1885. Ze presenteerde Dvorák een financieel en artistiek aantrekkelijk tweejarig contract voor acht maanden per jaar als docent compositie en orkestdirigent. Na lang aarzelen aanvaardde de componist het aanbod. De veelzijdige activiteiten en taken in New York weerhielden hem er aanvankelijk van te componeren. Pas in het kerstseizoen van 1892 vond hij de nodige rust. Al snel ontwierp hij de schetsen voor een nieuwe symfonie.

Tegelijkertijd stond Dvorák onder grote druk om te slagen, want de symfonie was zijn eerste werk dat hij in Amerika componeerde, en hij hoefde alleen maar zijn capaciteiten te bewijzen. "Amerikaans" is niet het gebruikte melodische materiaal, maar slechts de sfeer van de Amerikaanse zwarte en Indiase muziek, die Dvorák tot leven bracht door specifieke kenmerken in zijn werk.

Het langzame deel, de Largo, is waarschijnlijk het beroemdste deel dat aanvankelijk door de componist "Legende" werd genoemd. De Engelse hoorn speelt een melodie waarin de eindeloze afstand en de uitgestrektheid van de prairie duidelijk worden. De beweging is zonder twijfel een van de mooiste en meest ontroerende werken van de componist.